| Eigenlijk is deze KTBA zo een beetje verplichtte kost geworden bij mezelf en dat heeft te maken met het volledige plaatje als reporter. Prachtige locatie, vriendelijke, zeg maar familiale ontvangst door de familie Brouwers, beheersende maar toch intens genietende blues adepten, zeer goede kennis achter de PA voor licht en klank en…. de bitterballen. Nee alle gekheid op een stokje dit is een locatie die gewoonweg niet mag verdwijnen en waarvan we er maar veel te weinig hebben. Op zondag 24 april zal hier hun jaarlijks festival plaatsvinden en ondanks de kilometers zwaar beginnen doorwegen gaat het toch richting Noord-Brabant.
Meer dan een uurtje rijden en het programma start om 13.30 dus wordt het maar een vroege brunch om toch enigszins versterkt aan een zware dag te beginnen. Met een bescheiden budget weten de broers Theo en Martin toch altijd weer een aantrekkelijk affiche te presenteren en ook voor editie 2016 zal dit niet anders zijn. Het opmerkelijke dit jaar is dat er hier op het hoofdpodium enkel bands staan die soms voor deze gelegenheid werden samengesteld al voelt het misschien voor sommige muzikanten zo goed aan dat dit voor herhaling vatbaar zal zijn.
photo Tom Janssen © Rootsville
Opener is nu eens geen samengestelde band maar het zijn de volwaardige Ragtime Rumors. Deze Ragtime Rumours zijn een zeer bijzondere band die afkomstig is uit de Noord-Limburgse Maasdelta en werden onlangs nog de winnaar op het B.R.U.L.  (Limburgse Blues en Roots Organisatie). Deze Ragtime Rumours dat zijn Tom Janssen, Thimo Gijezen, Sjaak Korsten en Huub Steegmans en het B-podium zal dan de plaats zijn op dit festival waar ragtime, swamp-blues, hillbilly en western swing tot elkaar komen. Deze band stelt ook zo een beetje hun nieuwe CD voor mede doordat ze op het ‘Keeping The Blues Alive’ label is uitgebracht en zodoende kunnen deze Ragtime Rumours tijdens de change-overs enkele keren hun ding doen hier in Vlierden.
Openen doen ze met het traditional bluegrass nummer ‘Mama Don’t Allow’, eentje om dadelijk de sfeer er in te brengen. In hun eerste mini setje krijgen we ook nog ‘King Of Swingers’ en hopen ze ook dat hun toekomst iets brengt als ‘Ragtime Millionaires’, en spijtig voor de mama van Tom maar hij zal en moet blijven zingen want dit is ‘good feeling’.
photo Fat Harry Dorth, Slim Robin & Little Steven © Rootsville
Als eerste act op het hoofdpodium krijgen we ‘Dynaflow’. Bassist Jan Markus en drummer Eduard Nijenhuis zijn de bezielers van deze band. Naast hun vaste bezetting als ritme sectie bij de Fossen & Struijk Band willen ze met dit project een speciale gelegenheidsformatie in het leven roepen wat hun dan ook al is gelukt. Dit duo zal worden aangevuld met verzekerde waarden in de Nederlandse blues scène en voor deze zondag zijn dit de guitarslingers Fat Harry Dorth en ‘Little Steven’ van der Nat. Als extraatje komt harper Slim Robin van Roon er nog een push aan geven.
 
Twee super gitaristen aan het werk en dat kan niet anders dan gensters geven met als stuurman Slim Robin als harper. Van Chicago over de Delta via de West Coast recht naar de era van rock ’n roll, het zit er bij deze gasten allemaal in. Dus van ‘Dust My Broom tot een eigen arrangement op ‘All About The Girl’ en zelfs wanneer ‘Little Steven even de tekst kwijt is blijven ze rustig doorgaan. Dat komt ervan als je over liefde zingt en zo de pedalen verliest 😉 Afsluiten doen ze met de shuffle ‘Baby You Don’t Have To Go’ en als bisser krijgen we nog een Sonny Boy Williamson met ‘Keep It To Yourself’ en zo gaan deze Dynaflow terug tot 1956.
Van het hoofdpodium gaat het gezwind terug naar de aanstekelijke Ragtime Rumours op het kleine podium waar het toch nog genieten blijft ondanks het geroezemoes want iedereen moet toch ook na een denderend optreden een beetje stoom kunnen aflaten. Nummers op de lijst nu zijn o.a. hun titeltrack van het nieuwe album ‘Ragtime Rumours’ en ‘Day By Day’. Na een klein half uurtje wordt het gewoonweg de koppen omdraaien richting ‘main stage’ voor Blind B. & The Visionairs.
photo Richard van Bergen & Boy Vielvoye © Rootsville
Blind B. & The Visionairs zijn de 2de unieke formatie van de middag. Blind B. aka Bart Kamp is de bassist die met het lumineuze idee op de proppen kwam om een band op te richten die zich te goed zou doen aan meeslepende Rhythm ’n Blues. Oudere nummers in een vettig sausje! Veel speelplezier is het resultaat van de soms ter plaatse ontstane arrangementen. Voor dit uniek concept tekenen naast Bart Kamp ook nog gitarist Richard van Bergen, harper Boy Vielvoye en drummer Franky Duijndam, beiden van de uitstekende band Sugar Boy & The Sinners.
 
Ook zij gaan grasduinen in het enorm repertoire dat de blues rijk is. De grooves die Boy Vielvoye uit zijn instrument weet te toveren doen de zaal hier daveren op de grondvesten. Met een kleine ode aan de pas overleden ‘Prince’ geven ze hier een tamelijk uitgesponnen funky nummer ten beste en zo beginnen we ons af te vragen of het nog beter kan. Eventjes stoom afblazen voor Boy maar daar staat Slim Robin al klaar voor een denderende ‘Mystery Train’. Hun encore is ‘Pretty Baby’ en met deze van Kim Wilson moeten ze echt afscheid nemen.
En na deze set wordt het weerom genieten van Tom en zijn geruchten maar…I heard it trough the grapevine…dat op het grote podium weer iets speciaals staat te gebeuren. Wouter Celis aka Doghouse Sam is hoegenaamd geen vreemde in de music scène. Stef Paglia werd ooit als 12-jarige als een natuurtalent bestempeld en al is hij nog maar een youngster in de ogen van de meeste bluesliefhebbers toch heeft hij de beloften al meer dan ingevuld. Wat zou het geven moesten ze die 2 nu eens samen op het podium kunnen krijgen en Theo en Martin hebben dit nu toch wel voor elkaar gekregen zeker…hier zijn de beauty and the beast!
 photo Stef Paglia & Doghouse Sam © Rootsville
Voor dit festival werd een eenmalige bezetting in het leven geroepen die bestaat uit de ritme sectie Toon Derison (El Fish & Les Generals Jack) en bassist Patrick Indestege (Rhyhtm Bombs). Wanneer Wouter enkel naar zijn ‘smoelschuif’ wil grijpen moet er dan nog een gitarist bijkomen die dit geheel kan dragen en dat is natuurlijk Stef Paglia en daar hoeven verder geen woorden aan vuil gemaakt te worden. Dit wordt blues met ballen!
We stelden ons daarnet al na drie bands die de revue al passeerden of het beter kon? En ja, mag ik een beetje chauvenistisch zijn want onze ‘Belgen’ moeten nog komen . Wat Doughouse Sam en zijn Blues Revue hier brachten grenst aan het onwaarschijnlijke. Akkoord Stef Paglia is in Nederland samen met de Bluesbones waanzinnig populair, in die mate dat zijn ‘maten’ hier zelfs ook aanwezig waren. Of de ‘Stef’ ook buiten het bluesrock gebeuren potten kan breken? Natuurlijk want vorig jaar blies hij samen met Nico en Edwin ons nog van onze sokken met een akoestische bluesset om van te smullen. Vandaag geen Wouter aan de gitaar maar enkel zijn stem, harp en enkele blote madammen op zijn pupiter…die eigenlijk wel wat in de weg stond, maar allee alles over voor die madammen.
 
Meeslepende blues en een geweldige interactie met het publiek waarbij Wouter, Stef, Toon en Patrick zoveel energie kwijt konden dat het aanvragen regende om optredens te kunnen vastleggen. Sorry gasten maar Theo en Martin zijn jullie voor geweest en ik denk niet dat er een vervolg komt al is het bijzonder jammer. Super was ook de deep blues met ‘Nobody Knows You’ van Howlin’ Wolf, eentje waar Toon het ganse podium als ‘snare’ wist te bespelen al liep het bijna slecht af. De Stef gaat het misschien niet graag horen maar hij was beestig goed of kwam het door dat baardje 😉 Nog een bisser met ‘Got Love If You Want It’ en zeg nu eerlijk, Slim Hapro wie hoort dit niet graag tijdens zulk een ‘hitsig’ optreden? Madammen met een bontjas zeker!
photo John Clifton © Rootsville
Over geruchten hoeven we het nu niet meer te hebben en laten de Ragtime Rumours nu maar hun ding doen want de inwendige mens moet ook overeind kunnen blijven vooraleer we ons een laatste keer naar de grote zaal weten te begeven voor de afsluiter van dit festival. Vorig jaar stond hier nog ‘The Mofo Party Band’ een feestje te geven en  met frontman John Clifton is dit telkens weer het geval. Deze John Clifton heeft zijn broer Bill even een moment van verpozing toegestaan zodat deze zich eventjes kan ontfermen over zijn kleinkinderen. Hijzelf kent natuurlijk maar één ding en dat is op het podium staan. In de ‘States’ wist hij zich te omringen met artiesten als Rusty Zinn, Kid Ramos en Bob Welsh om er maar een paar te noemen en zo ontstond zijn solo project met het album ‘Let Yourself Go’.
Deze bezetting samenkrijgen om naar Europa te komen werd een utopie dus koos John Clifton maar om hier een band op de been te krijgen die de vergelijking zou kunnen weerstaan en hij vond die in Johan en Paul De Laat uit het Antwerpse en zijn Poolse vriend Bartek Szponinksi van de Boogie Boys. Diezelfde Boogie Boys waren hier vorig jaar verantwoordelijk voor de invulling tijdens de change-overs en deden dit toen ook met heel veel verve. Geen band zonder ritmesectie en daar tekenen drummer Frank Pauwels en bassist Renaud Lesire dan voor. So without further ADO here’s John Clifton and his EU Blues Band.
Natuurlijk staat zij nieuw album centraal dus kan en mag ‘Let Yourself Go’ hier niet ontbreken. John dat staat ook steevast synoniem voor ambiance want wat zou deze bluesman uit Fresno Ca. zijn zonder zijn fans. Ook de Bo Diddley komt nog eens langs en met Titus Turner zijn ‘Big John from Mississippi’ krijgen we er eentje dat John Clifton past als een maatpak. Super Festival maar wat voor 2017? Dus werk aan de winkel Theo en Martin.
 
Drie dagen en drie concertdagen het begint stilaan te wegen maar toch was het weer fijn om hier in Vlierden te zijn. Hoe het was?
met dank aan de familie Brouwers. |
